زمانی سایه سارم مادرم بود                       به هنگامی چو پروانه برم بود

ندانستم چه قدرش را به عمرش؟                 که عشق و دین و دارم مادرم بود

محبت در وجود مادران است                        همی دار و ندارم مادرم بود

که بعدش روزگارم چون زمستان                   گل و غنچه،بهارم مادرم بود

که ای کاش او ببودی،من برفتم                    که اول بر مزارم مادرم بود

خدا اول معلم بود بر من                              ز بعد آموزگارم مادرم بود

جز او با کس ندارم سازگاری                        که تنها سازگارم مادرم بود

 قضا بگرفت این تنها امیدم                           امید و دوست دارم مادرم بود

مرا یاری نخواهد کرد دنیا                             یکی بودی و یارم مادرم بود

که هر کس را کسی چون غمگسار است        مرا تک غمگسارم مادرم بود

شعر از محمد